تحلیل تناسب کاربری اراضی برای توسعه شهر تبریز با استفاده از مدل ahp-owa

تحلیل تناسب زمین برای توسعۀ شهری عمل بسیار مهمی است که برنامه ریزان و مدیران شهری با هدف تعیین مناسب ترین الگوی فضایی برای توسعۀ شهری به کار می گیرند. گسترش کالبدی شهر تبریز طی دهه های اخیر در نواحی نامناسب توسعه، مثل شیب های تند، مجاورت با گسل، مجاورت با صنایع بزرگ، یا در اراضی باغی و زراعی مرغوب اطراف شهرها صورت گرفته است. بنابراین در راستای کاهش آثار منفی گسترش نامناسب توسعۀ شهری و دستیابی به اصول توسعۀ پایدار شهری، اتخاذ تدابیری برای تعیین نواحی مناسب برای توسعۀ آتی شهری که معیارهای زیست محیطی و اقتصادی را لحاظ کند، ضروری است. یکی از روش ها استفاده از روش های ارزیابی های چندمعیاره ahp-owa است. در این تحقیق پس از مطالعۀ معیارهای مؤثر در فرایند توسعۀ شهری، سه نقشۀ محدودیت (اراضی ساخته شده، صنعتی و 50 متری سطوح آبی) و 12 نقشۀ فاکتور (ارتفاع، شیب، جهت شیب، فاصله از جاده، فاصله از شهر، فاصله از صنایع، فاصله از اراضی زراعی و باغی، فاصله از اراضی بایر، فاصله از سطوح آبی، قابلیت های کاربری زمین و فاصله از گسل) و وزن دهی به آنها به روش ahp تعیین شده است. سپس، اوزان ترتیبی owa برای کنترل سطح جبران پذیری و ریسک پذیری تعیین می شود. نتایج نشان دهندۀ تعیین نواحی برای توسعۀ شهر در محدودۀ بین صفر تا 255 است.